تنها کسم خدا

^{ـ نامت چه بود؟           ـ آدم}

^{ـ فرزند؟                     ـ من را نه مادری نه پدر بنویس اول یتیم عالم خلقت}

^{ـ محل تولد؟               ـ بهشت پاک}

^{ـ اینک محل سکونت؟   ـ زمین خاک}

^{ـ آن چیست بر گرده نهادی؟    ـ امانت است}

^{ـ قدت؟                     ـ روزی چنان بلند که همسایه خدا اینک به قدر سایه بختم به روی خاک}

^{ـ اعضای خانواده؟       ـ حوای خوب وپاک قابیل خشمناک هابیل زیر خاک}

^{ـ روز تولد؟                ـ روز جمعه به گمانم که روز عشق}

^{ـرنگت؟                    ـ اینک فقط سیاه ز شرم چنان گناه}

^{ـ چشمت؟               ـ رنگی به رنگ بارش باران که ببارد ز آسمان}

^{ـ وزنت؟                   ـ نه آن چنان سبک که پرم در هوای دوست نه آن چنان وزین که نشینم بر این زمین}

^{ـ جنست؟               ـ نیمی مرا ز خاک نیم دگر خدا}

^{ـ شغلت؟                ـ در کار کشت امیدم به روی خاک}

^{ـ شاکی تو؟            ـ خدا}

^{ـ جرمت؟                ـ یک سیب از درخت وسوسه}

^{ـ تنها همین؟          ـ همین!!!}

^{ـ حکمت؟               ـ تبعید در زمین}

^{ـ هم دست در گناه؟      ـ حوای آشنا}

^{ـ ترسیده ای؟         ـ کمی}

^{ـ ز چه؟                 ـ که شوم من اسیر خاک}

^{ـ آیا کسی به ملاقاتت آمده است؟        ـ بلی}

^{ـ که؟                    ـ گاهی فقط خدا}

^{ـ داری گلایه ای؟     ـ دیگر گلایه نه ولی....}

^{ـ ولی که چه؟        ـ حکمی چنین آن هم به یک گناه!!!}

^{ـ دلتنگ گشته ای؟        ـ زیاد}

^{ـ برای که؟              ـ تنها فقط خدا}

^{ـ آورده ای سند؟      ـ بلی}

^{ـ چه؟                  ـ دو قطره اشک}

^{ـ داری تو ضامنی؟        ـ بلی}

^{ـ چه کس؟            ـ تنها کسم خدا}

^{ـ در آخرین دفاع؟      ـ می خوانمش چنان که اجابت کند دعا}

اخلاق

روزی از دانشمندی ریاضیدان نظرش را درباره زن و مرد پرسیدند. جواب داد: اگر زن یا مرد دارای ( اخلاق) باشند پس مساوی هستند با عدد یک =1  

اگر دارای (زیبایی) هم باشند پس یک صفر جلوی عدد یک میگذاریم =10  

اگر (پول) هم داشته باشند دوتا صفر جلوی عدد یک میگذاریم =100  

اگر دارای (اصل و نصب) هم باشند پس سه تا صفر جلوی عدد یک میگذاریم =1000  

ولی اگر زمانی عدد یک رفت (اخلاق) چیزی به جز صفر باقی نمی ماند و صفر هم به تنهایی هیچ نیست ، پس آن انسان هیچ ارزشی نخواهد داشت.

زندگی سرابی بیش نیست..

دراین غمسراغمگساری نبود 

 بسی ناله کردیم ویاری نبود 

 دلت رامکن ره بردوباخت 

 که این زندگی جزقماری نبود..

خدا من اینجا غریبم

 شب این واژه عریان زندگی من 

 من با شب زاده شدم 

 تاریکی و ظلمت از همه جا شعله  میکشید

 در ماورای شبی اشوبناک موجودی تنها زاده شد 

 چه اندوه الود است حیات را با تنهایی اغاز کردن 

 من زاده شدم از ان ماورای این جهان پوچ به این جا امدم 

 نیامدم ادم اورد به ای دیر خراب ابادم 

 چه اندوهی است غریب بودن و تنها بودن  

 من در میان خودم نیز تنها ماندم 

 اسیر و زندانی این لجن  

 وای معبود من مرا از خود جدا کردی و در این لجن انداختی 

 چگونه می توانم صبر کنم  

 خدا تو میدانی اشک های شبانه ام را  

 میدانی از غربت و تنهایی و اسارت است 

 خدا من چه غریب ماندم در میان مجسمه های گل الود 

 خدا تو میدانی که روزگاریست با این چشمهای بی فروغ همچون غریبی دورافتاده از دیار خویش میگریم  

 و این چشم های بی سو هر روز بی سوتر  

 و چه بیم اخر این دنیا چه دارد برای نگریستن 

 بگذار این چشم ها هم خاموش شوند 

 مثل واژه ها که برای بیان اتش درونم کم میایند..

هیچکس...