اینجا کلبه تنهایی من است کسی نمی اید کسی نمیبیند کسی نمیفهمد فقط من هستم و تو.. معبود بزرگ من.. نمیخواهم کسی بیاید و ببیند..
اینجا کلبه تنهایی من است کسی نمی اید کسی نمیبیند کسی نمیفهمد فقط من هستم و تو.. معبود بزرگ من.. نمیخواهم کسی بیاید و ببیند..
من از زندگی اموختم
چگونه اشک ریختن را
کاش اشکهایم می اموختند
چگونه زندگی کردن را..
dr.diana
سه‌شنبه 27 مهر‌ماه سال 1389 ساعت 10:32 ق.ظ
جملت قشنگه ولی بوی نا امیدی میده.همیشه قسمت پر لیوان رو ببین.این تویی که زندگیتو می سازی نزار زندگی تو رو بسازه
سلام ممنون که وب من اومدی ونظر دادی مر۳۰بازم بیا وب خیلی خوبی داری مطالبت خوب واموزنده بود خیلی به دردم خورد
بخند بروی دنیا
تا دنیام به روت بخنده.
حیف نیست .
وقتی بهار هست
گل هست
زندگی هست
غصه بخوریم